De impact van een tv-serie, of tegenwoordig ook streaming service serie, of speelfilm kan een grote impact hebben in de echte dagelijkse samenleving. Toen 'Star Trek's eerste vier tv-series werden gemaakt, stond er altijd een moralistische invalshoek op de achtergrond, als spiegel van de hedendaagse wereld. Je moest nadenken over de wereldpolitiek en het dagelijks leven en hoe jou dat als individu beïnvloed. Negatieve impact ontstond al sinds het uitkomen van de eerste 'First Blood' speelfilm uit 1982, waarin John Rambo centraal staat en van oorsprong de behandeling van Vietnam-veteranen bij terugkeer in Amerika ter sprake brengt bij volwassenen, maar bij jongvolwassenen juist geweldsuitbarstingen zou veroorzaken.
Een ander voorbeeld is dat van de Batman-film 'The Dark Knight' - de tweede uit de Christopher Nolan trilogie uit 2008 - waarin we een door Heath Ledger gespeelde Joker als gestoorde superschurk krijgen voorgeschoteld; een rol waar hij postuum een Oscar voor heeft gekregen. Deze verbeelding leidde bij James Holmer ertoe om zich net zo te verkleden, en tijdens de bioscooppremiére van de derde film in 2012 een bloedbad aan te richten waarbij tenminste 71 mensen werden verwond en ten minste 12 doden te betreuren vielen.
De impact van tv, streaming media, en film is groot in de samenleving. Heel vaak gaat dit goed, maar soms wordt de voorgehouden spiegel niet goed geïnterpreteerd en vooral jongeren en jongvolwassenen hebben gewoonweg té weinig levenservaring opgedaan om het verhaal achter het verhaal te zien en te begrijpen. Een serie die op dit moment wereldwijd vól in de belangstelling staat is Netflix's 'The Squid Game'. Voor de meesten een geweldadige fantasieserie met spelletjes, geweld en dodelijke afloop. Dát is wat de jeugd ook ziet, en daar gaat het mis. Deze Koreaanse serie vertelt een moralistisch verhaal, wat niet wordt gezien, laat staan begrepen door de meeste jongeren. Hetzelfde werd bij het grote publiek gemist in de film 'Mother', waarin we letterlijk verbeeld het verhaal van de Schepping, de Schepper en Moeder Aarde verbeeld zien worden. Maar even terug naar 'The Squid Game':
In Spanje gingen jongeren dit naspelen, inclusief elle bijbehorend geweld op straat. Hoewel de serie een grote hit is, is dit nooit de bedoeling geweest. Niet van de makers, niet van de acteurs, niet van Netflix. Maar men ziet zoals gezegd het verhaal áchter het verhaal niet; en dát zou eigenlijk in een lesuur moeten worden besproken op scholen, als een soort maatschappijleer. Want dat achtergrondverhaal, dat is juist ook zéér actueel over wat er in onze dagelijkse wereld gaande is. Het korte verhaal (wat de meeste mensen dus zien en niet het verhaal erachter) is dat een grote groep mensen met veel schulden worden geronseld om 6 kinderspellen te spelen op een eiland. Verlies je, dan wordt je gedood. Win je 6 spellen, dan win je ontzetten veel geld. Dát verhaal wordt kleurrijk in beeld gebracht op een overtuigende manier. En dat is wat kinderen alleen zien.
https://twitter.com/Samsamclv/status/1444675172368257029
Wat het verhaal áchter dit verhaal is, is dat veel mensen dagelijks kampen met het terugbetalen van schuilden en steeds hoger wordende rekeningen. De ronselaars kun je zien als casino's en loterijen, die je binnenlokken. De spelletjes kun je zien als kans- en gokspellen; met een uiterst geringe kans van winnen natuurlijk. In het echt zetten mensen ook hun hele leven op het spel door leningen aan te gaan, rekeningen uit te stellen of lenen om oude leningen terug te kunnen betalen op tijd. Het is een neerwaartse spiraal.
De groep krijgt allemaal hetzelfde pak aan met een nummer erop; de wetgeving die iedereen registreert en waar je een nummer voor bent, want echte namen worden niet gebruikt. Iedereen in de serie moet zich eerst registreren met naam en foto; een link naar de hedendaagse wetgeving die iedereen identificeert en overal volgt. Dan lopen we door een doolhof; de wet- en regelgeving die de groep verder in bedwang houdt. De groep wordt constant bewaakt en begeleidt door anonieme bewakers in rozerode pakken met maskers; dit zijn de wetshandhavers. Het witte symbool op hun masker definieert een bepaalde rang. Zij voeren de wetten uit en zorgt dat de groep onderdrukt blijft.
De grote hal staat symbool voor onze echte wereld. De kinderspelletjes die moeten worden gespeeld staan voor het werk wat verricht moet worden, kinderlijk eenvoudige taken voor iedereen. De beloning is leven, verliezers krijgen de dood en worden verwijderd. In ons dagelijks leven hebben winnaars een vaste baan of zijn zelf werkgever, verliezers worden ontslagen en verdwijnen van de werkvloer. En de VIP's? Multinationals uiteraard, die baden in luxe en overdaad. Dan is er nog een gemaskerde man in het zwart. Deze deelt in een centrale operatiekamer de orders uit, maar belt ook met een telefoon om orders van elders aan te nemen. Dit staat symbool voor een politiek leider of een staatshoofd. Toch neemt deze ook orders aan van een nóg hogere macht...
Systematische onderdrukking, geweld, pogingen tot valsspelen, alles komt aan bod in deze schitterend gemaakte Koreaanse serie. Deze is dan ook méér dan het kijken waard. Er zijn per aflevering heel veel momenten waarin je met karakters meeleeft, zowel positief als negatief. Het roept veel emoties op. Natúúrlijk kun je kijken met onschuldige ogen en het zien als een serie met horrormomenten, maar het is zoveel meer dan dat. 'The Squid Game' staat voor onze wereld anno 2021, en voor het openen van je ogen als wereldburger wát er gaande is over de hele Aarde, wié er eigenlijk aan de touwtjes trekken en beleid maken, en hoe we met onze medemens moeten omgaan. Wil je weten hoe het afloopt? Ga dan zéker kijken, want de serie is een aanrader.
Maar kijk niet met de bril van een jongvolwassene en ga zéker niet op straat lopen vechten. We zijn als samenleving tenslotte beter dan dit. Toch?