| Artiest | Simon And Garfunkel |
| Titel | 'The Simon And Garfunkel Collection' |
| Stijl | pop, folk |
| Medium | cd |
| Label | CBS, 1981 |
| Tracks | 17 |
| Speelduur | 51 minuten |
Paul Simon en Art Garfunkel brengen in 1981 hun verzamelalbum 'The Simon And Garfunkel Collection' uit op het CBS platenlabel. Op het album treffen we 17 meesterlijke tracks aan die een uniek tijdsbeeld geven van het Amerika uit de jaren '60 en '70. Een stukje hippie tijdperk én Americana in één. Het harmonieuze duo wist via eenvoudige melodiën en teksten uit het leven gegrepen een hele generatie aan zich te binden, in een tijd van oorlog en een protesterende vredesbeweging. Hoewel ze zelf ook hun ups en downs hadden op creatief vlak en uiteindelijk beiden voor een solo carriëre gingen, kwamen zij vaak om de zoveel jaar weer eens samen voor een show. Als het gaat om tijdloze muziek zit je goed met dit album.
Al bij de eerste tonen van 'I Am A Rock' hoor je het protestgeluid van de hippie beweging als verzet tegen de militaire interventies in Vietnam. 'Homeward Bound' vertaalt het gevoel van een reis terug naar huis. Het nummer '59th Street Bridge Song (Feeling Groovy)' ken een dromerig gevoel, waarbij de harmonieuze partij van het zingende duo dit gevoel versterkt. 'In 'Wednesday Morning 3AM' speelt de gitaar de hoofdrol en vertelt de tekstuele zang een klein drama, wat erg herkenbaar is voor het Amerika van die tijd.
'El Condor Pasa' zweept de luisteraar op met Zuid-Amerikaanse klanken, maar ook hier inhoudelijk weer schitterende teksten Die kracht van eenvoud én complexiteit als afspiegeling van de samenleving is tekenend voor het succes van de twee. Wederom een dromerig nummer is het heerlijke 'At The Zoo'. 'Scarborough Fair' is eveneens een heerlijk zomers en dromerig nummer, waarbij de harpsichord ofwel clavecimbel prominent aanwezig klinkt, een oud instrument met heldere klanken. 'The Boxer' vervolgt in datzelfde tempo, waardoor het album één lange sfeer van dromerigheid en zorgeloosheid uitademt, met natuurlijk dat geweldige "lai-la-lai" refrein.
Vervolgens komen we bij een heuse evergreen aan: 'The Sound Of Silence'; dit zou je gerust het visitekaartje van de band kunnen noemen. De weemoed druipt ervan af, heel emo voor die tijd, en ook uniek. We vervolgen verder met 'Mrs. Robinson', eveneens een puur stukje Amiericana, tekstueel én muzikaal gezien. Er staan natuurlijk nog meer nummers op het album, waaronder 'Hazy Shade Of Winter', het speelse 'Cecilia' en natuurlijk 'Bridge Over Troubled Water'. Dit album geeft een mooi overzicht van 15 jaar Simon And Garfunkel, al hebben ze veel meer geschreven en geproduceerd dan alleen dit album, maar het mooie is dat het een afspiegeling is van een rumoerige tijd in Amerika: waar de politiek en militaire macht domineerden, het verzet van het volk op creatieve wijze werden vertolkt door muzikanten en acteurs, en het normale dagelijkse leven gewoon doorging in de vele achterstandswijken van het land.
Dit alles is op briljante wijze samengevat in tekst en muziek door een duo wat elkaar vond in die tijd en daarmee iets heeft nagelaten wat de tijd ontstijgt en als document kan gelden voor komende generaties. Paul Simon en Art Garfunkel zijn een uniek duo gebleken voor een vrijere wereld, een vrijere mens en vrijer denken. De sexuele revolutie van de jaren '60 is daar mede het bewijs van. Tijdloze muziek die niet aan kracht heeft ingeboet. 
