| Artiest | Boney M. |
| Titel | 'Nightflight To Venus' |
| Stijl | disco, pop |
| Medium | lp |
| Label | Hansa International, 1978 |
| Tracks | 11 |
| Speelduur | 45 minuten |
Het is 1978, tijdens het hoogtepunt van het disco tijdperk als Boney M. hun vierde album publiceren onder de titel 'Nightflight To Venus'. Van dit album bestaan 4 verschillende uitvoeringen, maar het is de vierde en laatste die het meest is verkocht en die wij hier bespreken.
Maizie Williams, Marcia Barrett, Liz Mitchell en danser Bobby Farrell zorgen voor een geweldige dansact in die tijd en zijn wereldwijd razend populair. De zang van Bobby is echter in de studio ingezongen door producer Frank Farian, maar dat mag de pret niet drukken omdat Farrell een echte showsteler is op het podium. Op deze langspeler treffen we elf tracks aan.
Opener 'Nightflight To Venus' wordt vooral in discotheken gedraaid en komt niet zo hoog in de hitlijsten. De thema's van 'space age' doen het op dat moment goed in de muziek, inclusief synthesizer, robotstem, geluidseffecten, en natuurlijk glimmende zilverkleurige kostuums. De muziek is mooi gelaagd en dat is de verdienste van Farian. Het nummer 'Rasputin' komt wel goed in de hitparades wereldwijd en er wordt met een knipoog naar het Russische verleden en met bontmutsen gedanst en gezongen.
'Painter Man' eindigt ook in de hitlijsten en is een typisch popgeluid voor die tijd, net als het nummer 'King Of The Road'. Met een klassieker als 'Rivers Of Babylon' keert de band weer terug naar de christelijke roots, een vast terugkerend thema in heel hun werk. De band is dan ook zeer veelzijdig muzikaal gezien, maar altijd met een zorgeloos geluid, wat heeft bijgedragen aan de wereldwijde populariteit van de band.
Wat evenmin mag ontbreken is 'Brown Girl In The Ring' waarbij het "tra-lala-lala" lekker in het hoofd blijft hangen. Drie kwartier vliegen dan ook zó om met dit album. Met 'Nightflight To Venus' laat Boney M. de hele wereld nog eens fijntjes zien waarom ze zo populair zijn. De nummers zijn helder, de refreinen eenvoudig om mee te zingen en het show- en danswerk is ongeëvenaard in die tijd.
Bobby Farrell maakt zich hiermee onsterfelijk. Niets dan lof en waardering voor zowel het album als de bandleden. 
