| Artiest | Genesis |
| Titel | 'We Can't Dance' |
| Stijl | soft rock, synthpop |
| Medium | cd |
| Label | Virgin, 1991 |
| Tracks | 12 |
| Speelduur | 72 minuten |
De Engelse 3-mans formatie Genesis komt in 1991 uit met het studio album 'We Can't Dance'. Mike Rutherford, Tony Banks en Phil Collins vormen inmiddels de vaste kern, die sinds 1969 enkele malen in samenstelling was gewijzigd. Op het album vinden we twaalf nieuwe tracks met de kenmerkende geluiden variërend van synthpop en soft rock tot pop en prog rock.
De band is inmiddels al enkele jaren op het hoogtepunt van hun carriëre en het album is direct een groot internationaal succes. Niet verwonderlijk, want de vele muzikale juweeltjes worden veelal hits wereldwijd. Laten we er eens een paar doornemen. Om te beginnen 'No Son Of Mine', met een duister klinkend intro, waarna Phil's stem het nummer volop laat klinken.
Dan volgt 'Jesus He Knows Me', waarin de Amerikaanse televangelisten te kijk worden gezet met hun miljardenindustrie en vele ontuchtschandalen. Even verderop het nummer 'I Can't Dance'. De bijbehorende video zet ook nog even fijntjes Michael Jackson aan het einde voor schut, maar de song is zeer relaxt van opzet en de zelfspot in de bijbehorende videoclip is geweldig.
Een breed en diep instrumentarium is te horen in 'Dreaming While You Sleep' en geeft tevens een mooi tijdsbeeld van MTV en Miami Vice in het gehoor. In 'Living Forever' horen we Phil's zang over meerdere kanalen tegelijk gemixt op een speelse manier, waarbij ook de gitaar, het keyboard en de drums tot één geheel samenvloeien. Het is zo kenmerkend in de soft rock van die tijd.
Hekkensluiter op het album is getiteld 'Fading Lights' en is ruim 10 minuten lang, maar zó mooi qua opbouw en ook zó herkenbaar. Gevoelig gebracht op een manier zoals alleen Genesis dat kan. De band doet het niet alleen als samenwerkend trio goed op dit moment, ook solo is de carriëre van met name Phil Collins enorm omhoog geschoten tot superster status.
Ze scoren hits aan de lopende band en horen moeiteloos thuis in het rijtje van Rolling Stones en Queen. De concerten zijn overal uitverkocht en het gaat de heren ruimschoots voor de wind. 'We Can't Dance' is een dijk van een album en mag zich scharen in een indrukwekkende catalogus van reeds uitgebracht materiaal. Niets dan lof. 
