Het maken van foto's is al sinds het bestaan van camera's een aangenaam en nuttig tijdverdrijf gebleken. Waar tegenwoordig een camera standaard is op elk mobiel toestel, was dat tot aan de 21e eeuw wel anders: je had een camera nodig, en je moest weten hoé je goede foto's kon maken. Maar dat was pas de helft: foto's moesten immers nog ontwikkeld en afgedrukt worden voordat je ze kon zien.
Dat hele afdrukproces was traag en kostbaar; bovendien werden chemicaliën gebruikt die niet echt milieuvriendelijk te noemen waren. Het afdrukken kon wel tot 3 weken duren; later kwam de één-uur service en tegenwoordig print je zelf de foto's die je leuk vindt. Een oude tussenoplossing kwam van Polaroid, die eveneens met een eigen camerasysteem op de markt kwam.
De camera was gemaakt voor beginnende fotografen. Geen poespas met instellingen, lenzen en dergelijke. Nee, een afdrukknop, een ingebouwde flitser, een standaard lens, en dat was het in principe. Je opende de lens én activeerde de camera, door de flitser omhoog te klappen. Was je klaar, dan klapte je de flitser weer in. Maar het grootste pluspunt (en verkoopargument) was het systeem van direct-klaar foto's. Nadat je de foto had gemaakt, werd deze direct door de camera verwerkt.
In de camera kon je op slechts één manier een fotocassette steken. Deze fotocassettes kocht je los en in de kunststof wegwerpbehuizing zaten 10 blanco afdrukken, die behandeld waren met chemicaliën. Er zat ook een batterij in de cassette verwerkt, die goed was voor de flitser, en het transport van de gemaakte foto uit de cassette tot naar buiten het toestel aan de voorzijde onder de lens.
De foto was direct klaar, al moest je wapperen voor een snel ontwikkelingsproces van slechts één minuut. De enige nadelen waren dat de cassettes relatief duur waren ( een verdienmodel, omdat de camera's met verlies goedkoop werden verkocht), waardoor één afdruk 3 tot 5 keer duurder was dan bij traditionele foto's, plus je kon geen afdrukken bijbestellen; er was immers geen negatief in een fotorolletje.
De toestellen waren razend populair in de jaren '60 en '70. In de jaren '80 kwamen er meer eenvoudige systemen uit tegen betaalbare prijzen, en in de jaren '90 nekte het digitale tijdperk het merk en zijn toestellen. Fast forward 25 jaar: rond 2015 dook Fuji in het gat met de Instax camera's. Eenzelfde direct klaar systeem gebaseerd op hetzelfde principe, al zijn de foto afmetingen nog slechts op een kwart van destijds. Het is weer populair uit nostalgisch oogpunt en je kunt er behoorlijk creatieve foto's mee maken.
Het was niet goedkoop, en inmiddels is het merk zelf ook weer terug met Polaroid, en de gebruikte chemicaliën zijn nog steeds niet milieuvriendelijk, maar het heeft iets om je resultaat direct op papier afgedrukt te zien. Uiteraard zijn er ook een stuk modernere oplossingen in de 21e eeuw, zoals de mobiele fotoprinter, die via bluetooth eenvoudig thermische afdrukken maakt met de foto's die je met je mobiele telefoon maakt. Bijkomend voordeel is dat je ook meerdere afdrukken per foto kunt maken, en de foto zelf digitaal kunt bewaren.
Polaroid was een mooie oplossing in een tijd, vér voor de digitalisatie. De herinneringen er aan zijn ook mooi, maar een échte revival heeft het nooit meer meegemaakt, hooguit een kleine opleving. 
