Mijn allereerste elektronische speelgoed (niet te verwarren met speelgoed op batterijen) was deze handheld van Parker, genaamd Merlin. Een soort groot model telefoon met 11 led drukknoppen en 4 tiptoetsen daaronder. In knalrood plastic. Eigenlijk was het een mini-spelcomputer op batterijen, met 6 spellen die je er op kon spelen. De 11 led knoppen waren je toetsenbord en 'beeldscherm' ineen.
Zo kon je tegen Merlin boter-kaas-eieren spelen. En dat was niet altijd even gemakkelijk. Maar je kon er ook muziek mee programmeren, waarna de tonen werden nagespeeld. Het derde spel was Simon Zegt, een geheugenspel, waarbij je de steeds langere string met tonen moet herhalen zonder fout. Blackjack, ofwel 21, was het vierde spel en erg moeilijk om te kunnen winnen.
Het vijfde spel was een echt IQ-spel en mijn favoriet: in Magic Square (wat een variatie was op het kermisspel Lights Out) moet je alle lichten aan of alle lichten uit drukken, door op strategische plaatsen de juiste toetsen in te drukken. Er gingen altijd weer andere lichten aan of uit, maar er zat een systeem in en als je dat ontdekte, kon je razendsnel alle levels oplossen.
Het zesde en laatste spel heette Mindbender en was de elektronische versie van Mastermind, waarbij je de geheime code moest ontdekken. Al met al was het voor die tijd allemaal zeer modern, uitgebreid en ik heb er uiteindelijk 8 jaar plezier van gehaqd; daarna begon het te vervelen en heb ik hem verkocht. Maar de Merlin was een geweldig stuk speelgoed met veelzijdige en ook slimme spellen. 
A
