In de jaren '70 hadden wij een hele grote fopwinkel (tegenwoordig feestwinkel genoemd) met een enorm assortiment fopartikelen; ik ga daar binnenkort nog een keer over schrijven. In het ruime assortiment fopartikelen had de verkoper ook een groot aantal pennen, waar altijd iets bijzonders mee was. Je had metalen pennen die onder stroom stonden en je een schok kreeg als je hem beetpakte, je had pennen met verhullende schunnige afbeeldingen als je de pen kantelde, je had een pen met 4 verschillende kleuren in één, en je had pennen met bijzondere inkt.
De eerste pen die ik daar als klein jochie kocht, was een pen met onzichtbare inkt. Je schreef als een 'echte' spion je teksten op en het bleef onzichtbaar. Pas als je de andere zijde van de pen gebruikte waar een contrastvloeistof in zat, werd de inkt zichtbaar en kon je lezen wat iemand had geschreven. Ook leuk voor die liefdesbrieven natuurlijk. Later leerde je hoe je dit thuis eenvoudig zelf kon maken: door het sap en van een citroen of ui te gebruiken op papier, had je ook onzichtbare inkt. Door het papier op afstand te verwarmen op een kachel of boven kaarslicht, werd de tekst zichtbaar.
Tegenwoordig heb je ook UV-inkt, waar je na het schrijven van de onzichtbare tekst met een blacklight licht op moet schijnen voor zichtbaarheid. Een andere pen die ik er kocht was die van de verdwijnende inkt. Het was een normale pen en de inkt leek op gewone inkt, dus tijdens het schrijven zag je de tekst normaal. Maar zodra de inkt opdroogde, werd deze voorgoed onzichtbaar na enkele minuten. Leuk om iedereen mee te foppen natuurlijk.
Die fopwinkel was geweldig, en toen ook nog reuze betaalbaar. Het item wat ik daar het meeste heb gekocht? De overbekende stinkbommetjes. En dan kapotgooien in de schoolklas. Tja...
