Midden jaren '70 beginnen de elektronische spellen (speelgoed op batterijen) populair te worden, omdat ze een speelfunctie toevoegen aan een spel. Zo had je in die tijd bijvoorbeeld Jumbo's Electro en MB's Dokter Bibber, waarbij via contactpunten een lampje ging branden of een zoemer geluid maakte. Zo kwam MB's Hey Taxi! met een trilfunctie op batterijen.
Onderin het speelbord stopte je de batterijen. Vervolgens plaatste elke speler een plastic voertuig op het speelbord, wat een taxi moest voorstellen. De vier wielen waren vervangen door 4 plastic voelsprieten. Door een smal metalen hendeltje over te halen in het speelbord, ging de trilmotor eronder werken en trilden zo de taxi's voor of achteruit over het speelbord.
Chaos en pret rondom, want niemand wist waarheen de taxi zou bewegen. Bovendien moest het speelbord helemaal vlak staan om oneerlijke bewegingen tegen te gaan. Het was in de praktijk niet veel meer dan een tijdelijk nieuwtje en sowieso oneerlijk, omdat de plastic voelsprieten van de taxi's niet goed gegoten waren en dus niet allemaal even lang of even dik.
Zo reden sommige taxi's heel erg goed, terwijl anderen amper voor- of achteruit kwamen. Maar leuk en vernieuwend voor die tijd was het wel.