Pijltjes gooien. Darten, in het Engels, met een dartboard. Wij hadden - voor die tijd - een duurder dartboard met een metalen puntenrand op het overbekende zwart beschilderde zachtboard. De pijltjes waren van Hong Kong kwaliteit en dus kon je er eigenlijk amper mee gooien, maar dat mocht de pret niet drukken. Bord aan de deur in de gang, en gooien maar!
Als kind is het geweldig leuk om te leren en te doen en het is één van die sporten waarbij ook strategie om de hoek komt kijken als je de scores goed wilt bijhouden. Eindeloos oefenen tot de darts eindelijk in het bord gingen en niet er naast, en daarna proberen om die tactische scores te behalen. Maar de pret én de ontspanning tegelijk van het werpen was als tiener geweldig.
In de jaren '90 kocht ik nogmaals eenzelfde dartboard. De prijzen waren een veelvoud geworden van dat eerst board, maar de meegeleverde pijltjes waren ook een stuk professioneler. Door verhuizing was mijn gang ook drie keer zo lang als vroeger, dus als volwassene was ook die uitdaging er weer om het helemaal opnieuw te leren. Darten is en blijft leuk, ook al beoefen ik het tegenwoordig niet meer. Ik was niet supergoed, maar had wel altijd superveel plezier, en daar gaat het uiteindelijk om. Toch?
