Aahhh... de jaren '80. Op het gebied van consumenten elektronica een ware revolutionaire tijd. De ene doorbraak na de andere. Ook op het gebied van eenvoudige consumentenfotografie waren er verschillende evoluties. Waar een ouderwets filmrolletje op de juiste manier moest worden ingelegd, ingelust, doorgespoeld, en later weer compleet teruggedraaid, bracht een aantal grote camerafabrikanten eenvoudiger te gebruiken alternatieven uit.
Waar Polaroid doorbrak met de instant fotografie, waarbij de filmrol was vervangen door een cassette met ingebouwde batterij en daarin 10 chemisch behandelde fotovellen, die na het nemen van de foto direct uit de camera kwam en na een minuut zichzelf ontwikkelde, en Agfa met de miniatuurcamera AgfaMatic uit kwam, waarbij het filmrolletje was vervangen door een cassettesysteem, daar gooide Kodak het over een andere boeg, met de futuristische Kodak Disc Series.
Het apparaat was erg plat voor die tijd, met een zoeker, ingebouwde flits en schuifkapje voor de lens. De knop om af te drukken was groot en zat op de voorkant van het toestel. In dit geval was het filmrolletje vervangen door een platte cassette, met daarin een ronde schijf, waar op microformaat 15 foto's mee konden worden gemaakt. De schijf werd omhuld door een op één manier te plaatsen zwarte behuizing. Aan de binnenzijde van de fotoschijf een kunststof ring met de cijfers 1 t/m 15; via een klein venstertije aan de achterzijde van het toestel kon je zien hoeveel foto's je nog kon maken. Met een eenvoudig schuifmechanisme popte de achterkant los, waarna je van schijf kon wisselen.
Dit toestel werd verkocht onder het idee dat fotografie eenvoudig moest zijn voor iedereen. Geen ingewikkelde inleg procedures voor een filmrolletje, niets in te stellen of te regelen, een soort van automatische focus via de zoeker, een automatische flitser en afdrukken. Eenvoud stond centraal bij het maken van de Kodak Disc Series. Qua bediening was dit toestel duidelijk koploper. Het wisselen van de fotoschijfjes was snel en simpel. De flits was fel; vooral bij close-ups was dit goed merkbaar. Gezien het microformaat van de fotonegatieven moest de ontwikkelaar een speciale machine aanschaffen, om de negatieven te vergroten naar een ansichtkaartformaat. Dat was het eerste struikelblok; je kon niet overal je foto's laten ontwikkelen en afdrukken.
Dan de resolutie van de afdrukken. Omdat elke afbeelding bij het ontwikkelen moest worden vergroot, kwam dit in de praktijk in uitdrukking tot foto's met een grove korrel. Het resultaat was korrelig beeld en dat was een volgend minpunt. Ten derde waren daar de kosten voor aanschaf van de filmschijfjes. Het Kodak Disc formaat was in aanschaf 3 keer duurder dan een normaal filmrolletje en in afdrukken dubbel zo duur. Prijzig dus! Als je dan daarbij op telt dat de foto's korrelig zijn, dan zie je het probleem: dit is geen lang leven beschoren geweest.
Kodak Disc ontstond uit de juiste gedachte, maar was in uitvoering op bijna alle fronten nadeliger ten opzichte van de andere fotografie systemen. Uiteindelijk bleek het een financiële ramp voor Kodak. 
Als je zo naar de buitenkant van het toestel kijkt, dan is anno 2021 dit eigenlijk nog steeds tijdloos mooi. Verbeeld je dan nu eens dat in deze behuizing een digitale camera gehuisvest zou zijn, met groot lcd-scherm aan de achterzijde, 20 megapixel lens, film en foto mogelijkheden, diverse instellingen via het display, automatisch uploaden naar bijvoorbeeld youtube facebook instagram of twitter, een SD-kaart sleuf voor een kaart tot en met maximaal 128 Gb, wifi-verbinding, bluetooth, GPS ingebouwd en een oplaadbare accu die minstens 8 uur zou meegaan bij continue gebruik.
Zie je het voor je?
