Het is 1989 als ik , ná de Sinclair ZX Spectrum en náást de MSX en MSX2 thuiscomputers, uiteindelijk in 1989 de wereldberoemde Nintendo NES spelcomputer aanschaf. De lokale Bart Smit had bij ons op dat moment de gehele bovenverdieping omgetoverd tot Nintendo-centrum met letterlijk álle spellen en álle toebehoren wat je maar kon krijgen.
Het van oorsprong uit Japan afkomstige systeem was eenvoudig van opzet en kon direct op de televisie worden aangesloten. De controllers waren plat en zonder joystick en bekabeld aan de spelconsole. De spellen waren wederom vertegenwoordigd op een chip in een plastic cartridge en het tijdperk van éérst stof blazen uit de contactpunten staat nog menigeen scherp in het geheugen.
De spellen waren anders van opzet dan we tot nu toe gewend waren, zelfs een simpel schietspel had een compleet andere beleving. Wat vooral aansprak waren de heldere en ook scherpe graphics op het beeld, de sterk verbeterde geluidservaring door nieuwere chips en het soepele spelen met de joypads.
In de 3 jaar dat ik het systeem bezat, speelde ik ondermeer:
 | Bij een schietspel hoort een wapen. Bij Nintendo was de joypad daarom vervangen voor een pistool met drukknoppen en een vizier. Via een infraroodlamp in de loop kon je op het tv-scherm richten en de doelen (in dit geval eenden) raken. Het systeem herkende het infraroodlicht op het scherm en kon zodoende bepalen of je raak schoot of mistte; eenzelfde systeem werd gebruikt in de televisieserie 'Captain Power And The Soldiers Of The Future'. Het werkte, het maakte je scherp qua reactietijden en het was erg leuk als de hond een neergeschoten eend ging pakken om hem trots op het scherm aan je te tonen. |
 | Die eerste 'Super Mario Brothers', onvergetelijk. Ook dit soort platformspellen met allerlei puzzels, verborgen beloningen en onverwachte valkuilen was ongekend populair, bij jong én oud. Atari's 'Pitfall' op steroïden, zeg maar. Er gebeurt veel op het scherm. Klinkende bonusmunten, vliegende schildpadden, boze paddenstoelen, een eindbaas, alles zit er in verwerkt. 'Super Mario'Brothers' was een echt avontuur, wat werd verteld via de vele levels, en juist dát was behoorlijk leuk om te doen. |
 | In de jaren '80 werden de 'Teenage Mutant Ninja Turtles' één van de meest populaire cartoon karakters. De 4 schildpadden, vernoemd naar beroemde Italiaanse grootmeesters, zijn dol op pizza en wonen in het riool samen met hun rattenmeester. Getraind in martial arts bevechten zij elke vijand. Het was slechts een kwestie van tijd voordat die avonturen zich vertaalden naar de NES, waarbij de gevechten niet onderdeden voor de cartoons. Het hele spel was leuk, humoristisch en avontuurlijk. Een geweldig product van zijn tijd en nog steeds erg leuk om te spelen. |
 | Wie Nintendo zegt, roept ook automatisch 'Donkey Kong'. Ook dit speelhalspel was op de NES te vinden. Kong gooit boven aan in beeld met allerlei voorwerpen die omlaag kunnen rollen of direct omlaag kunnen vallen. Onderaan in beeld staat Super Mario die de stellage moet beklimmen om uiteindelijk Kong te overmeesteren. Klinkt eenvoudig? Probeer het maar eens te halen! Tijdloos leuk vermaak. En de Term 'Donkey Kong'? Spelbedenker Miyamoto probeerde in Amerika de term 'eigenwijze aap' voor de vijand over te brengen vanuit het Japans naar Engels. 'Aap' werd Kong en het Engelse 'stubborn' werd door hem uitgesproken als 'donkey', omdat die dieren vaak eigenwijs gedrag vertonen. Die term is blijven hangen en zo werd de digitale grote aap voor eeuwig 'Donkey Kong'. |
 | 'Pac-Man'. Als er ná 'Pong' een spel is geweest, wat de hele spelcomputer- en speelhalindustrie op poten heeft gezet, is het wel dít spel. Een vrolijk geel mannetje wat op repeterende muziek pillen moet eten en uit handen moet blijven van 4 spoken. Wát een geweldig concept. Er werden heuse wereldkampioenschappen in gehouden om te kijken wie het verst kwam, inclusief een kampioen die valsspeelde. Vandaag de dag kun je het gratis spelen als Google Doodle, en het blijft een hele uitdaging. Schitterend spel. |
