(kitmasterbloke - Creative Commons Attribution 2.0)
Hans Zimmer. Componist, muzikant, kunstenaar. Wie hem niet kent, heeft onder een rots geleefd. Zijn werk wordt al ruim 20 jaar gebruikt in Hollywood blockbusters onder andere, zoals bijvoorbeeld 'The Da Vinci Code', 'Inception', 'The Dark Knight' trilogie, 'Man Of Steel' en recentelijk ook 'Dune'. Geen geringe prestatie. Zijn talent is veelzijdig, want naast componeren, bespeelt hij zelf ook veel instrumenten en dit alles doet hij in relatief weinig tijd. Een muzikaal genie dus met recht.
Wié wat dieper kijkt, of eigenlijk luistert, in zijn werken, bemerkt een opvallende trend. Componisten laten zich verleiden door diverse externe factoren, die het schrijven van een melodie richting geven. Soms expressief, soms experimenteel, en soms ook onopvallend. Zimmer's recente werken bevatten al die elementen, maar vooral één ding hebben de meesten gemeen: ze zijn allemaal voorzien van een twee-tonen spel. Rond deze twee tonen wordt dan gecomponeerd, let maar eens op:
in 'The Da Vinci Code' wordt met een 2 x 2 tonen melodie gespeeld en opgebouwd, hier op viool gespeeld:
{youtube}https://www.youtube.com/watch?v=u5FyRZbqfeM{/youtube}
ditzelfde wordt herhaald in de soundtrack van de speelfilm 'Inception', waarbij de toonhoogte en toonlengte alsmede het instrument worden gevarieerd:
{youtube}https://www.youtube.com/watch?v=OzLhXesNkCI{/youtube}
in de film 'Interstellar' horen we deze twee tonen op een Engels kerkorgel terug:
{youtube}https://www.youtube.com/watch?v=UDVtMYqUAyw{/youtube}
in het nummer 'Like A Dog Chasing Cars' uit 'The Dark Knight' komen ook hier de twee tonen duidelijk naar voren:
{youtube}https://www.youtube.com/watch?v=ox7S0Nttbh0{/youtube}
en hetzelfde komt ook weer terug in bijvoorbeeld het thema van 'Man Of Steel':
{youtube}https://www.youtube.com/watch?v=w4OdIOGBW2Q{/youtube}
en er zullen ongetwijfeld nog veel meer muziekstukken van zijn hand zijn, waarin dit twee-tonen thema terugkeert. Dit is géén toeval; men componeert niet per ongeluk diezelfde reeks, om er vervolgens in lengte, hoogte en instrumentatie mee te variëren. Dit is een stempel van muzikaal minimalisme (de componist legt zichzelf extreme beperkingen op), waarbij variatie telkens tot nieuwe melodieën dwingt, en juist dát maakt het zo geniaal en bewonderenswaardig.
Hans Zimmer is zo'n beetje de allergrootste componist van deze tijd, en mag zichzelf gerust in het rijtje zetten bij tijdsgenoten als Jean-Michel Jarré, Vangelis, maar ook een Black Francis of een Damon Albarn. Ook al spelen die in geheel andere stijlen, ook zij zijn creatieve genieën, en ook dat komt in een volgend artikel verder naar voren.