_{(even geduld: het is een grote pagina die geladen moet worden...)}

Dit artikel gaat over niet het échte Puch, wat we daarmee bedoelen, en wat we géén Puch vinden. Ingewikkeld? Valt best mee. Je wordt er in ieder geval een stuk wijzer door. Dit artikel ken twee delen: wél Puch en géén Puch. Liefhebbers en puristen als we zijn, leggen we daarom hier uit:

2. Géén Puch

onder het kopje 'Géén Puch' valt heel eenvoudig álle geproduceerde objecten, gebruiksartikelen en voertuigen, niet meer gebouwd door de fabriek in Graz, Oostenrijk, ná 1987 tot heden.

"Wat is dan het nut van dit artikel?" zul je zeggen. Het nut is dat je weet dat er een productieperiode ná Graz is, waarbij de merknaam Puch nog werd gehanteerd, maar waarvan geen van deze producten door Steyr-Daimler-Puch in Graz, Oostenrijk zijn gebouwd. De merknaam Puch voor de tweewieler divisie is in onderdelen verkocht, net als de rest van Steyr-Daimler-Puch, maar daar komen we in een ander artikel op terug.

Die tweewieler divisie bestond uit fietsen, bromfietsen en motorfietsen en daarnaast uit licentiegebouwde producten en samenwerkingsverbanden, zoals je eerder hebt kunnen lezen. Om te beginnen komt het Puch-Suzuki verhaal in Spanje ten einde. De fabriek van Avello vervalt volledig in handen van Suzuki en de modellen die door en voor beide merken werden gebouwd, wordt gestopt.

De ontwikkeling van de Supermaxi (het frame, nieuwe luchtfilter en katalysator uitlaat) wordt verkocht aan tweewielerfabriek Maxwell in Turkije. De uitlaat verdwijnt direct vanwege te dure productiekosten. Het frame en luchtfilter worden wél in productie genomen, met als de kleinere 16 inch gegoten velgen, die al jaren samen met andere onderdelen in Nederland te koop zijn als 'imitatie' onderdelen. 

Van deze onderdelen wordt een bromfiets opgetrokken die veel lijkt op de Puch Maxi, maar het absoluut niet is. Goedkope materialen, slechte afwerking en afwijkende onderdelen zorgen er voor dat dit bij aankomst in Nederland al een doodgeboren kindje blijkt. Op straat praat men over de "nep Puch" en dat zal niet de laatste keer zijn dat dit te horen is helaas.

Piaggio koopt het grootste gedeelte van de Oostenrijkse inboedel. Steyr-Daimler-Puch wil een garantie in de overname, dat er nog ten minste minimaal wordt door geproduceerd met modellen en onderdelen en de Italianen gaan uiteindelijk akkoord. En hoewel er in eerste instantie door optische modernisering (metallic lakken en nieuwe bestickeringen) er serieus werk wordt gemaakt van de overname, moeten kopers met lede ogen toezien hoe de kwaliteit achteruitholt en de verkoopprijzen omhooggaan. 

Piaggio wil zijn geld zo snel mogelijk terugverdienen én een concurrent uitschakelen met deze overname, al gaat dat tot 2003 duren voor dat zover is. En hoewel de modellen er in eerste instantie nog origineel uitzien, begint Piaggio als nieuwe eigenaar al snel onderdelen uit te wisselen voor goedkopere. De term "ze roesten al in de folder" kan weer worden geïntroduceerd. Helaas.

In 1993 verkoopt Piaggio daarom de Maxi motor aan het Sloveense Manet, vernietigt de Maxi productiemallen en verhuist de merknaam intern naar Bianchi fietsen, die een heel assortiment aan merken in Europa op gerebadgde fietsen levert. Ondertussen krijgt Manet het niet voor elkaar om kwaliteit voor een betaalbare prijs te produceren. De Maxi motoren worden eerst onder de eigen modellen gehangen, die in Nederland door Piaggio worden geïmporteerd en als gerebadgde Puch Z-One worden verkocht. 

Dit is de doodsklap voor het merk. Intussen gooit Piaggio het over een andere boeg en gaat nu in het hogere prijsbereik met de merknaam in scooters als de Zip en de Typhoon. En hoewel dit in eerste instantie een groot succes blijkt, komt men er in de zomer van 1994 in het buitenland achter dat dit gewoon gerebagde Piaggio scooters blijken, en wederom voelt de consument zich opgelicht.

Ook hier zit men uiteindelijk niet op te wachten en dus vervalt de naam Puch hier binnen enkele jaren weer terug naar Piaggio en Gilera. Om het merk tenslotte nog wat uit te melken, besluit men om de oude goedkope bromfietsen van eigen merk weer van stal te halen en deze gerebadged als Puch Boss (Vespa Boss) en Puch P1 Tre (Vespa Vespino F9) uit te brengen. Maar de consument trapt er niet langer meer in en is té vaak teleurgesteld in de geboden kwaliteit en het rebadge avontuur. En daarmee valt definitief het doek voor het merk Puch als bromfietsmerk bij Piaggio. De allerlaatste 'Puch's' worden in 2003 verkocht tegen dumpprijzen. Men is er klaar mee, maar de consument nog veel meer.

En dan is er het laatste hoofdstuk van "géén Puch". De Puch Maxi Plus werd verkocht aan Hero in India. Hero is een snel groeiend merk daar, en koopt wereldwijd goedkoop oude mallen en onderdelen op, om ze in het snel groeiende India aan de massa aan te bieden. De Hero Puch wordt er als eerste model geïntroduceerd, als Sheriff en de goedkopere Shakti, met de merknaam Puch nog vol op de onderdelen zichtbaar.

Maar de gemiddelde Indiër is niet rijk en dus moet de kwaliteit er al onmiddelijk aan geloven. En net als bij Piaggio begint men onderdelen te vervangen voor goedkopere, eigen onderdelen, met uiteindelijk de ondergang van dit model en de mallen in 2005. Hiermee eindigt het verhaal van de verkoop en overname van de tweewielerdivisie op bromfietsgebied van Steyr-Daimler-Puch. Maar er is nóg een Puch die tot circa 2011 in productie blijft en totaal géén Puch is. 

Omdat de fabriek in India nog steeds onder de merknaam Hero Puch werkt, neemt men nog een ander model over van een Italiaans merk: de Malaguti Centro uit de jaren '90 blijkt geen verkoopsucces en wordt afgestoten. Een ideale kans om dus een tweede leven tegemoet te gaan in India als Hero Puch Winner. Maar ook hier is de productiekwaliteit vér te zoeken en wordt hiervan de productie ook al na enkele jaren gestaakt. En hiermee eindigt dan écht de merknaam Puch, als het gaat om "géén Puch" modellen. 

De Puch fietsen zijn gerebadgde Bianchi fietsen, die door heel Europa onder diverse merknamen worden verkocht. En daar is zelfs een elektrische Puch Maxi leverbaar geweest, met de accu op de plaats van de benzinetank in het frame, een mooie knipoog naar het verleden.