Evenement: | a Campingflight To Lowlands Paradise |
Locatie: | Biddinghuizen, Alpha Stage |
Datum: | zondag 26 augustus 2001 |
Tijd: | 20:00 t/m 21:30 uur |
Artiest: | Manu Chao |
Soort Muziek: | mestizo |
Wie "multiculti" roept op muzikaal gebied in de 21e eeuw, zegt al snel "Manu Chao. En terecht: hijzelf en zijn band zijn een rijk internationaal mengsel van ouders, landen, en muzikale invloeden. Losgebroken van de band Mano Negra besluit Manu Chao om zélf met een band over de wereld te reizen en muziek te maken. Hoewel zijn eerste twee albums 'Clandestino' uit 1998 en 'Proxima Estacion: Esperanza' uit 2000 bescheiden hitjes produceren als 'Bongo Bong' en 'Me Gustas Tu', breekt hij wél door in de alternatieve gelederen met zijn mestizo.
We spreken niet van de term 'wereldmuziek', want álle muziek is tenslotte wereldmuziek. Maar de Spaanse, Franse, Arabsiche, Engelse, Italiaanse, Portugese en overige invloeden zijn duidelijk hoorbaar. Het is relaxte feestmuziek pur sang, en ook al wisselt in deze periode de samenstelling van de band flink, het programma is strak tot in elk detail geregeld, ook al lijkt het een spontane bedoeling, wat het ook is natuurlijk.
Maar liefst anderhalf uur lang geeft de band onder leiding van Manu niet alleen een show van de eerste twee albums, maar ook al een flink voorproefje van zijn komende album 'Radio Bemba Sound System'. Een grote verrassing voor het massaal aanwezige publiek in de Alpha tent, wat de feestvreugde alleen maar verder vergroot. Want gefeest wordt er, waar Manu ook optreedt. Dát is ook de essentie van zijn muziek: vier het leven.
De grootte van de band zorgt ook voor een grote rijkdom en variatie in instrumenten, net als de vele achtergrondzang, die vaak van stijl en tempi wisselen. Dat snelle wisselen van talen, stijlen en tempi zorgt er voor dat niemand stil kan blijven zitten of staan. Het is hossende feestmuziek met internationale klanken en talen. Je kunt er echt van alles tussenuit halen. Dankzij Manu Chao is de wereld deze nieuwe muziekstroming genaamd mestizo rijker geworden; een huzarenstukje.
Anderhalf uur lang wordt het publiek opgezweept in een strak regime tot hogere sferen. We gaan de setlist (of moeten we het sweatlist noemen?) hier niet vermelden, omdat deze overal ter wereld hetzelfde wordt gedaan. Nogmaals: alles lijkt spontaan, maar is erg strak geregisseerd. Maar dat zal de bezoekers een worst wezen; het staat garant voor anderhalf uur zij aan zij hossen, sprongen en feesten tot je niet meer kunt.
Feesten voor gevorderden dus. Want uithoudingsvermogen heb je wel nodig als je zijn concert bijwoont. Het is dan ook een hele belevenis en iedereen blijft dan ook na deze avond gegarandeerd met een grijns achter op het gezicht. Wát een feest!!