Puch werd na de Tweede Wereldoorlog pas goed in Nederland bekend door allereerst de bromfietsen van het Oostenrijkse merk. Hiervoor kwam de eerste importeur in Nederland in beeld: R.S. Stokvis & Zonen uit Rotterdam. Leuke bijkomstigheid: de gemeentekleuren van Rotterdam zijn wit en groen, net als die van het merk Puch. Stokvis had begin jaren '50 als conglomeraat (het grootste handelshuis van Europa) een groot aantal diverse produkten onder de vleugels en op bromfietsgebied hoorden daar onder andere Zündapp, Mobylette, Kreidler en Puch bij.
Daarnaast werden er in-house merken geproduceerd als de Nederlandse Solex modellen in licentie, de Amstel bromfiets met een Puch MS/MV50 motorblok, de RAP bromfiets met in eerste instantie een blok van Rex, maar later ook het Puch blok, waarbij het modellengamma tussen RAP en Amstel uiteindelijk hetzelfde werd.
(links: 1962 Amstel 707, rechts: 1964 RAP Crown 3V)
De eigen Puch modellen zijn dan een groot succes, zoals deze VS50D uit 1963 hieronder:
Uiteindelijk ging de hele bromfietsdivisie uiteen in de jaren '80; een periode van veel faillissementen en overnames. De bromfietstak van Puch kwam uiteindelijk terecht bij Adquipment in Nieuwegein, nadat een poging om de bromfietsproductie van Puch over te nemen door een samenwerkingsverband en deze te verplaatsen naar Nederland was mislukt.
De bromfietsproductie loopt in Oostenrijk bijna ten einde en de laatste ontwikkelingen worden opgesplitst en in delen verkocht. De Puch Rider Macho 2-Speed is de laatste écht Oostenrijkse ontwikkeling, net als de Puch Maxi Two-Tone met een in twee kleuren gespoten frame:
Als ik eind jaren '80 langs mag komen om van gedachten te wisselen over Puch, blijk ik dus nét te laat: Puch Oostenrijk gaat sluiten. De grootste overname van het assortiment en de modellen gaat naar Piaggio in Italië, die contractueel nog 10 jaar verplicht wordt om de modellen en onderdelen te blijven leveren. Voor Nederland weet ik met de importeur van gedachten te wisselen over de modellenlijn, in die tijd nog een absurde hoeveelheid van 23 verschillende uitvoeringen voor Nederland alleen al.
We spreken af om het model optisch te vergroten door meer onderdelen in dezelfde kleur uit te brengen, meer metallic lakken te introduceren, de banden in white wall en white letters uit te voeren, de transfers (bestickering) oversized te maken zodat deze doorloopt, en daarnaast komen er nieuwe onderdelen zoals de Nighthawk koplampspoiler met dubbele koplampgaten, een set spaakverdichters om de spaken van de sterwielen (gegoten velgen) dicht te maken, er komen helmen van het merk Lazer met dezelfde bestickering en kleurstelling, én er komt een serieuze start voor een eigen Puchline kledinglijn, bestaande uit regen- en windjacks.
Het is een groot succes voor Puch in zijn nadagen en de orders zijn niet bij te houden. Puch wordt modieus, tongue-in-cheek, er komt tv-reclame, ze hebben de grootste beursstands, de allergrootste folders in krantformaat, en er worden modellen beschikbaar gesteld voor televisieprogramma's in Hilversum. Puch bloeit op als nooit tevoren. Alleen wil nieuwe eigenaar Piaggio niet dat hun eigen gaan lijden onder deze overname met bijbehorend Nederlands succes.
Zo verhuist de importdivisie na een samenvoeging naar Piaggio Nederland in Tilburg. Op de modellen komt nu ook 'Made by Piaggio Italy' te staan. Maar het succes van Puch is niet te stuiten en zo wordt een veelvoud in aantallen verkocht, terwijl de eigen modellen als Vespa Ciao en Si nauwelijks profiteren. Dat zit de Italianen dwars en dus komt er eerst een flinke prijsverhoging aan voor Puch. Maar ook dit stopt de verkopen niet. Men wil Puch in Nederland, en Vespa in het zuiden van het land.
De kwaliteit holt achteruit van Puch, maar ook dit deert de verkoop niet, integendeel. Puch is 28 jaar lang het meest verkochte bromfietsmerk geweest van Nederland uiteindelijk, maar vanaf 1991 moet het écht anders vindt Piaggio. Voorgesteld wordt om de Gilera Citta te herbenoemen naar een nieuw Puchmodel, maar dat wil ik niet horen. Dan wordt besloten om de Maxi maar te moderniseren voor nog een aantal jaren. Geen Magura handgrepen meer of een Bosch ontsteking, maar gewoon uit de algemene bak met Italiaanse onderdelen.
Ook dit zie ik zelf niet zitten en ook dealers zijn er geen fan van. Tóch besluit Piaggio om door te zetten met de gemoderniseerde versie en modellen als de P1 en Rider Fun doen hun intrede. Dit faalt en de kwaliteit is allerbelabberst. Dan wordt de Rider onder handen genomen met andere gegoten velgen, iets wat wél goed staat samen met het spatbord van de P1. Deze Puch Radical wordt wél goed ontvangen, en voor Nederland wordt hierna de Puch Custom ontwikkelt, die geheel de plank misslaat. Ook deze beide modellen hebben een belabberde kwaliteit tot gevolg.
Intussen wordt een Taiwanese scooter in Italië aangekocht en deze wordt als Puch Scatto op de FietsRai tentoongesteld, maar wordt lauw ontvangen vanwege de verouderde techniek.
Dan wordt besloten om het over een geheel andere boeg te gooien en de eigen scooters onder de naam Puch te introduceren. Een heel ander voertuig met een heel ander prijskaartje wat inslaat als een bom bij de concurrentie. De Zip en Typhoon modellen gaan als warme broodjes over de toonbank; tót men die zomer op vakantie gaat naar Italië en men erachter komt dat het gerebadgde Piaggio scooters zijn.
Dit wordt gezien door het grote publiek als oplichterij en men haakt massaal af. Om tóch de bromfietser van dienst te willen zijn en tóch bromfietsen te verkopen, wordt midden jaren '90 de Puchlijn bij Piaggio helemaal opgedoekt en de mallen vernietigd. De motorblokproductie wordt verkocht aan het Slowaakse Motor Manet, die het onder de eigen Manet Korado hangt.
Dié Korado wordt vervolgens door Piaggio Nederland weer apart geïmporteerd en verkocht als een gerebadgde Puch Z One. Over de kwaliteit of zelfs het woord "kwaliteit" zullen we het maar niet hebben...
De naam van Puch is inmiddels dusdanig aangetast door slechte kwaliteit, dat er niet veel opties meer zijn voor de importeur en fabrikant. Er worden modellen als de Puch Boss (Vespa Boss) en de Puch P1 Tre (Vespa Vespino F9) gerebadged. Dit is voor de fabriek goedkoper te produceren. Maar ook dit valt niet goed bij de Puch-liefhebber.
Nadat in 1998 het doek definitief viel voor de Maxi en Macho modellen, valt in 2003 ook het merk Puch als bromfietsmerk in Nederland. De merknaam wordt intern binnen de Piaggio Group overgedragen aan Bianchi fietsen, die voor Europa fietsen maken onder allerlei merken. Voor Nederland keert het fietsmerk Puch weer terug, maar het is niets meer dan een gerebadgde Bianchi.
Puch is van 1954 tot en met 2004 in Nederland te koop geweest en heeft 4 verschillende importeurs gekend uiteindelijk. Pogingen om het bromfietsmerk levensvatbaar te houden zijn mislukt. Piaggio heeft een concurrent minder. De Super Maxi echter, een andere Oostenrijkse ontwikkeling met een rond autoluchtfilter aan de rechterzijde van het frame en een uitlaat met katalysator, komt terecht in handen van het Turkse Maxwell. Samen met importeur Huige in Rotterdam worden hier concurrenten neergezet en heet een Maxi Europa nu de EEG Standaard, De Maxi Super heet dan EEG Ultra. Maar ook dat loopt op een flop uit met belabberde kwaliteit.
Een ander bromfietsonderdeel komt terecht in India bij het merk Hero, mede vanwege de slechte wegen daar is het ontwerp daar geschikt voor, vindt men. De door Porsche ontworpen Puch Maxi Plus wordt daar gebouwd als de Hero Puch met modelnamen als de Sheriff en Shakti. Ook deze modellen zijn uitermate slecht van kwaliteit en hiermee wordt uiteindelijk in 2005 gestopt, waarna de allerlaatst gebouwde modellen zijn verkocht aan Zuid-Afrika.
En daar stopt dan uiteindelijk het verhaal, een kleine 20 jaar nadat Steyr-Daimler-Puch in Graz, Oostenrijk de productie heeft gestaakt en verkocht. Voor Nederland was het eigenlijk al begin jaren '90 gedaan, nadat Piaggio ging sleutelen aan de kwaliteit en het rebadgen. Veel van die 'imitatie' modellen zijn er niet meer, maar van de in Oostenrijk geproduceerde modellen des te meer. Dié kwaliteit bewijst zich nog steeds en Puch is nog steeds "on the road".
In totaal heeft Puch zo'n 500.000 stuks van de MV en VS modellen gebouwd, terwijl er van de Maxi en Macho modellen ruim 3 miljoen zijn gefabriceerd, en daarnaast nog eens 2,5 miljoen extra Puch Maxi motorblokken voor overige modellen; 5,5 miljoen in totaal. Johann Puch zou trots zijn op zulke aantallen.