Het is 1986 als ik een andere brommer zoek. De eerste twee waren Zündapps, een luchtgekoelde en handgeschakelde CS50 en een luchtgekoelde KS50. Ik heb hem nodig voor woon-/werkverkeer, want het is goedkoop in aanschaf, goedkoop in verbruik en goedkoop in onderhoud. In de regio Rotterdam was het Zündapp wat de toon zette. Duitse degelijkheid en status, als je nog geen rijbewijs had. Met een Zündapp werd je gezien, groette je mede-rijders onderweg en stopte je als iemand pech had op het fietspad.
Zündapp was degelijk, maar duur. Erg duur. En begin jaren '80 té duur om te kunnen concurreren tegen de komst van de Japanse merken als Honda, Yamaha en Suzuki. Deze bieden relatief veel meer waar voor je geld, waren luxer uitgevoerd, hadden modernere techniek én relatief weinig problemen. Goed, de Yamaha FS-1 hard een techter als bougiekapje, en wilde niet starten bij veel regen, maar verder hoorde je eigenlijk alleen maar positieve ervaringen over die Japanners met hun plastic onderdelen.
Eerst viel Kreidler, die de concurrentie niet langer de baas kon. Niet veel later viel ook het doek voor Zündapp. Mijn KS50 was bouwjaar 1984, als één van die laatst gebouwde brommers. Stationair draaide het motorblok ruim 14.000 toeren! Niet goed, en binnen een jaar werd het mij te gortig, dus ingeruild voor cash en mijn eerste thuiscomputer (Sinclair ZX Spectrum 48k) ervoor gekocht.
Maar het werk riep in 5-ploegendienst, en de bedrijfsbussen waren niet echt ideaal qua opstaptijden. Een brommer moest het worden. Toen we op zoek waren naar een geschikt model, viel de keuze eerst op een blauwe Honda MB-5. Deze was helaas nét voor de neus verkocht, dus zochten we verder. Er was niets voorhanden wat zowel goed als goedkoop was, tót we bij de plaatselijke fietsenmaker een mosgroene Puch Maxi Super zagen onder een dekzeil.
Een inruiler die nog helemaal nagekeken moest worden, 2 jaar oud en slechts 300 km op de teller. Een havenbrommertje was het geweest, en ik had hem daar ook voor nodig. Even een proefritje door de straat en dat beviel me wel eigenlijk. Goed: het was geen Zündapp, het was geen herenbrommer, het was geen schakelbrommer, maar het werkte en reed direct. Voor 750 gulden (€340,34) was ik eigenaar van een Puch Maxi Super.
Hij reed zo rond de 46 km/uur op zijn top, was zuinig in het gebruik, al was de teruggang van een 15-liter benzinetank naar een 3,2 liter tankinhoud wel merkbaar in de praktijk. Maar hij reed ook echt super. En net als Zündapp was alles van metalen onderdelen. Degelijkheid uit Oostenrijk. In 1987 reed ik er nog steeds dagelijks mee; ik had een jaarlijkse reisafstand van ca. 25.000 km, en hij werd dus goed gebruikt.
Een mooi verchroomde KS50 uitlaat met een snelle bocht (Zündapp type uitlaatpijp met een bredere doorstroming voor de gassen, zodat je harder kunt rijden) liet het brommertje zo rond de 52 km/uur rijden op zijn top. Ik was helemaal gelukkig. Ook de trappers had ik verwijderd, want je kon de brommer 'aan' lopen met anderhalve stap. Voeten op de metalen draagbeugels, plat gebukt over het stuur en de topsnelheid liep al op naar 54 km/uur.
Ik was zó gelukkig, dat ik de importeur een bedankbrief stuurde voor een heel fijn brommertje wat nooit problemen had. Waar de beide Zündapps nog weleens regelmatig met de beruchte gebroken gaskabel te maken hadden, vroeg de Puch Maxi amper onderhoud. Tanken en gaan. Meer niet. Die bedankbrief zorgde ervoor dat ik antwoord terugkreeg van de importeur.
Ik werd uitgenodigd om een gesprekje; iets wat ik destijds als heel bijzonder ervaarde. Puch had onlangs een nieuwe importeur gekregen voor de Benelux, en die was verhuisd van Stokvis in Rotterdam naar Adquipment in Nieuwegein. Kaart van Nederland gepakt, route gepland, notitiebriefje op de koplamp geplakt en gereden via de route Rotterdam - Capelle a/d IJssel - Krimpen a/d IJssel - IJsselstein en uiteindelijk Nieuwegein. Heerlijke route om als bromfietser te rijden.
Ik werd warm onthaald met koffie en gebak, mijn Puch werd bekeken en er werd even op gereden, ik mocht het grote magazijn zien en de werkplaats, en we gingen naar de vergaderzaal om van gedachten te wisselen over het merk. Ideëen had ik zat, ik kreeg een stukje geschiedenisles over het merk (daarover later heel veel meer), en we spraken af dat ik een tweede keer zou langskomen om een mock-up model te ontwerpen. Wauw!!
In die tijd leerde ik ook de vertegenwoordiger in mijn regio persoonlijk kennen en dat werden er al snel meerdere uit heel Nederland. Puch had mijn hart gestolen met deze Puch Maxi Super en nu mocht ik er op verzoek van de importeur eentje helemaal zelf ontwerpen qua uiterlijk en uitstraling. Het begin van een mooie samenwerking en een levenslange liefde voor het merk, die nog steeds voortduurt...